“Even those that never fully blossom bring beauty into the world”

We stappen in het vliegtuig naar Marrakech, een bestemming die niet hoog op mijn lijstje stond, maar waarvan ik nu al weet dat ik het niet had willen missen. Bij aankomst worden we begroet door regen, iets wat slechts 7 dagen per jaar voorkomt in Marrakech, en wij kiezen uitgerekend de natste dag uit. Maar de regen kan de sfeer niet bederven; bij aankomst voel ik gelijk goede vibes. De drukte op straat is overweldigend, maar alles verloopt vloeiend. Zelfs de taxi staat al op ons te wachten, hij brengt ons tot aan de rand van de medina en daar pikt een man ons op met een karretjes. Ondanks dat onze koffers droog overkomen, zijn wij doorweekt. We slingeren door smalle straatjes en uiteindelijk arriveren we bij onze Riad Touda https://www.toudariad.com/, waar een vriendelijke meneer ons verwelkomt. Een oase van rust en schoonheid wacht ons binnen. De vriendelijke ontvangst met een kopje thee doet ons goed, maar we moeten toch een beetje opschieten, want mijn man heeft al een restaurant gereserveerd en we zijn iets later dan gepland. Snel kleden we ons om en stappen naar buiten, waar we redelijk droog aankomen en genieten van een gezellig diner bij Café des Spices https://cafedesepices.ma/ Een wereldberoemd café-restaurant dat mensen van over de hele wereld aantrekt. Met zijn rode Marrakech Tadelakt zul je zeker verliefd worden op de decoratie van Anne Favier die je doet denken aan de cultuur, kunst en ambachten van Marokko. De sfeer is warm en het eten heerlijk, al mis ik wel een lekker wijntje, aangezien ze daar geen alcohol schenken. Na een vermoeiende dag en met de regen die nog steeds valt, keren we terug naar de Riad, terwijl alle winkeltjes hun deuren hebben gesloten. De straatjes lijken nu nog spannender, donker en nat, maar toch gevuld met mensen. Een warme douche wacht op ons en al snel liggen we om 23:00 in bed.

Fietstocht door de smalle straatjes.

De volgende ochtend moeten we vroeg op voor een fietstocht door Marrakech georganiseerd door Pikala bikes https://pikalabikes.com/?ved=2ahUKEwjny7_DsPaEAxVi7gIHHa6ZCAEQgU96BAgfEAQ

Met een Nederlands sprekende gids verkennen we de straatjes. Het voelt alsof we een eeuw terug in de tijd zijn gereisd. Het weer is fantastisch, de zon schijnt en het is lekker warm. We maken af en toe een stop en worden ondergedompeld in de bedrijvigheid van de stad. Onze eerste stop De Zawiya van Sidi Bel Abbes waar alle blinde mensen worden geholpen door de lokale bevolking. Ik ben meer onder de indruk van de mensen dan van de verhalen van de gids. Ik mag er alleen niet fotograferen. We fietsen verder, terwijl scooters door de straatjes knallen en iedereen netjes opzij gaat. Onze tweede stop brengt ons naar de Marokkaanse versie van Bakker Bart. Het is een donker hokje met een grote oven, waar locals hun eigen brood bakken voor slechts 0,05 dirham. Het is er bloedheet, en de gids vertelt ons over de zomerse temperaturen die kunnen oplopen tot 40 graden. We fietsen door de armste straatjes van de stad, waar het schrijnend is om te zien hoe mensen leven. Handwerk is overal en iedereen lijkt bezig te zijn. We maken kennis met een oude man die tegeltjes maakt. Elke dag 10 uur lang op zijn knieën. Voor een hele kleine vergoeding. Na een korte pauze rijden we naar het nieuwe gedeelte van de stad. Het contrast met de oude stad is niet te bevatten is. Winkels als Louis Vuitton en de mooiste restaurants vullen de straten. Het contrast is voor mij TE groot. Wat een bijzondere indrukken hebben we vandaag opgedaan. Terwijl wij door de straatjes lopen komen we bij een restaurant die iemand had aangeraden. En wat een fantastische plek. We ploffen even neer voor een heerlijke lunch. Een zonnetje, fijne sfeer, lekker wijntje https://nomadmarrakech.com/pictures/

De Souks

In de Avond dwalen we door de souks en ik realiseer me dat lopend alles nog beter blijft hangen. Het is lastig om uit mijn comfortzone te stappen. Mensen zomaar te fotograferen of aanspreken is lastig, maar dankzij mijn man zet ik toch die stap. We komen in aanraking met bedelaars, levende kippen op fietsen en aapjes aan kettingen, kleine jongetjes die alleen op straat zitten om koekjes te verkopen. Wat hebben wij het goed in Nederland. Terug in de Riad nemen we een moment om alles te laten bezinken. En later op de avond gaan we eten in een super leuk hip restaurant https://www.rooftopdardar.com/en

Het is een ervaring op zich, en we voelen ons helemaal top. Van muziek, buikdanseressen, goochelaar, vrolijke bediening en wederom heerlijk eten. En overal lampen het is een sprookje om te zien. We sluiten de avond af met een wandeling door de straatjes. Waar we nogmaals geconfronteerd worden met de realiteit van het leven in Marrakech. Er zitten veel vrouwen op straat te bedelen met Baby’s. Je hart breekt om dit te moeten aanzien.

Atlasgebergte

De volgende dag voelen we ons allebei niet lekker, maar besluiten toch naar het Atlasgebergte te gaan. Na anderhalf uur rijden worden we overgedragen aan een gids voor een wandeling. Hoewel de wandeling niet bijzonder is, zijn de verhalen van de gids dat wel. We lunchen bij een Berber familie en hoewel we iets anders hadden verwacht, genieten we van het heerlijke eten in de zon.

Later rijden we naar de woestijn, waar we stoppen bij een dorpje en ik maak foto’s van 3 kleine meisjes die aan het spelen zijn. Het contrast tussen arm en rijk is schrijnend zichtbaar, maar ook de dankbaarheid van de mensen die we ontmoeten raakt me diep.

Dankbaar voor deze reis

We sluiten onze reis af met een diner in een prachtig restaurant, in het nieuwe gedeelte waar we ons laten bedienen in een sfeervolle ambiance. https://latrattoriamarrakech.com/ dit is echt zo’n aanrader. Ik heb in lange tijd niet zo lekker Italiaans gegeten fantastisch.Terugkijkend op onze tijd in Marrakech ben ik dankbaar voor de ervaringen, de indrukken en vooral voor het besef van hoe goed we het hebben. Samen met met mijn man heb ik enorm genoten van deze bijzondere reis. En raad ik iedereen aan hier eens een kijkje te nemen.